مقالاتمقالاتحقایق و نکاتی در مورد هیولاهای Gila

حقایق و نکاتی در مورد هیولاهای Gila

1,806تعداد نمایش:
1398/07/08تاریخ:
هیولای Gila به عنوان یکی از بزرگترین مارمولک های بومی ایالات متحده محسوب می گردد. نامگذاری آن ها براساس حوزه ی رودخانه ی Gila در آریزونا، جایی که برای اولین بار کشف شد، صورت گرفت. Gila (که hee-la تلفظ شده است) نیز یکی از تنها دو مارمولک سمی در جهان می باشد.
اندازه و توضیحات
هیولای Gila دارای بدنی بزرگ و قوی، همراه با دم های کوتاه و پر چرب می باشد. آن ها معمولا تا اندازه ی حدود 20 اینچ (50 سانتیمتر) رشد کرده و حدود 4 کیلوگرم وزن دارند.
سر و گردن آنها عریض بوده و چشمان آن ها سیاه و سفید همراه با مردمک های گرد می باشد. بدن آن ها با پوسته های دانه دار و سایه های روشن سیاه، صورتی، زرد و نارنجی پوشیده شده است. درانتهای پاهای پهن آن ها پنجه های بلند و تیز قرار دارد.
زیستگاه
هیولای Gila تنها در جزایر Sonoran، Mojave و Chihuahuan در جنوب غربی ایالات متحده و شمال غربی مکزیک یافت می شود.
طبق گزارش National Geographic، این موجودات حدود 95 درصد از زندگی خود را درسکونتگاه های خود صرف می کنند آن ها در دره های زیرزمینی واقع در ساحل صخره ای واقع شده اند.
عادت ها
گروهی از این مارمولک ها به عنوان یک موجود وقت گذران محسوب گردیده ، چرا که آنها در زمان تابش آفتاب بیرون آمده و آفتاب میگیرند. در واقع به غیر از خوردن، آفتاب گرفتن تنها دلیلی است که بخاطر آن هیولای گیلا، سکونتگاه زیرزمینی خود را ترک خواهد کرد.
فعالیت هیولای Gila بستگی به آب و هوا دارد. اگر یک روز واقعا گرم باشد، مارمولک ممکن است که فقط در شب بیرون برود. از طرفی اگر روز خنک تر باشد، مارمولک می تواند در زمان تابش خورشید، ظاهر شود.
تولید مثل
گیلاها مانند دیگر مارمولک ها تخم گذار می باشند. یک ماده می تواند 3 تا 13 تخم را در یک زمان گذاشته و برای مدت چهار ماه آن را بپوشاند. تخم ها معمولا حدود 2.5 اینچ (6.3 سانتی متر) طول و حدود 1.4 اونس (40 گرم) وزن دارند. در هنگام تولد، کودک Gila حدود 6.3 اینچ (16 سانتیمتر) طول دارد.
گیلا 3 تا 5 سال طول می کشد تا بالغ شود و 20 تا 30 سال زندگی می کند.

رژیم غذایی
هیولای گیلا جزءِ گوشت خواران است، به این معنی که آن ها گوشت می خورند. از آنجایی که آن ها تنبل هستند، تمایل بیشتری به شکارهای ساده تر مانند تخم و پستانداران تازه متولد شده دارند. گیلا همچنین ممکن است قورباغه ها، جوندگان، حشرات، مارمولک ها، کرم ها و حشرات را ببلعد.
. گیلا مواد چربی زیادی را در دم خود ذخیره کرده و می تواند ماه ها بدون غذا طی کنند. آن ها به خصوص از این ویژگی در زمستان استفاده می کنند و در تمام فصل به مدت طولانی دوام خواهند یافت. در عین حال یک هیولای Gila می تواند یک سوم وزن بدن خود را در یک وعده ببلعد.
نیش جویدنی
هیولای Gila ظاهرا از بزاق سمی خود برای دفاع و نه برای شکار استفاده می کند. هنگامی که هیولای Gila مورد حمله قرار بگیرد، مهاجم را به دام انداخته و اجازه ی حرکت به آن نمی دهد. توکسین از غدد موجود در فک های آن ها زمانیکه دندان های خود را در پوست مهاجم فرو می برد، خارج می گردد. این سم به عنوان یک عامل بسیار دردناک توصیف شده است، اما در بیشتر موارد سم در انسان ها کشنده نیست. میزان درد به طور کلی به ناحیه ی گزش بستگی دارد. همچنین ممکن است تورم موضعی، حالت تهوع، استفراغ، فشار خون بالا، ضعف، بیحالی، عرق بیش از حد، تب و لرز نیز رخ دهد. در حال حاضر هیچ پادزهری برای مقابله با گزش هیولا Gila وجود ندارد. اولین گام برای درمان، فرار از دست مارمولک می باشد یا اینکه ما به آن اجازه دهیم که دور شود. کمک های اولیه ممکن است شامل گرفتن آب روی زخم و ثابت نگه داشتن اندام آسیب دیده درراستای قلب می باشد. هر کسی که توسط یک هیولای Gila گزیده می شود باید به بخش درمانی فوریت های پزشکی مراجعه نماید.
هیولای گیلا تقریبا به عنوان یک گونه ی تهدید شده دراتحادیه ی بین المللی حفاظت از لیست قرمز طبیعت گونه های خطرناک محسوب می گردد. اینگونه برآورد شده است که جمعیت آن در حال کاهش است، هر چند تعداد دقیق از آن وجود ندارد.
مارمولک سمی دیگر، مارمولک دانه دار مکزیکی (Heloderma horridum) است که با در شکار طعمه همچ،ن گیلا عمل می کند. این مارمولک سم خود را برای کشتن شکار رها می کند.
هیولای Gila تنها می تواند حدود 1 مایل در ساعت (1.6 کیلومتر در ساعت) حرکت کند.
گرچه اکثر حیوانات فعال نیستند، اما گیلا تمایل بیشتری برای بالارفتن از یک کاکتوس و دستیابی به لانه ای پر از تخم دارد.
پوسته های مهره مانند که Gilas را پوشش می دهند، osteoderms نامیده می شود. به نظر می رسد رنگ های روشن این پوسته، هشدار می دهند که شکارچیان دورتر قرار گیرند، همچون رنگ های روشن در قورباغه های سمی.
Gilas از دم های بزرگ خود برای ایجاد تعادل در حین راه رفتن، استفاده می کنند. دارویی برای کنترل دیابت نوع 2 مبتنی بر پروتئینی از بزاق هیولای Gila وجود دارد. طبق گفته باغ وحش سن دیگو، نام مستعاراین دارو، "بزاق مارمولک" می باشد.