امیر حسین خجسته (سردبیر) - بی تردید صنعت دام یکی از بی بدیل ترین ظرفیت های مغفول مانده کشور است که به رغم پتانسیل و درآمد زایی و اشتغال آفرینی، آن طور که باید و شاید مورد توجه دولتمردان قرار نگرفته است.
اگرچه در نگاه اول این امر یک چالش به نظر می رسد ولی واقعیت این است که حضور بخش خصوصی توانمند و با انگیزه در لایه های مختلف این صنعت باعث شده تا جای خالی دولت در این حوزه احساس نشود. جامعه ای متشکل از تولیدکنندگان، پرورش دهندگان، تربیت کنندگان، بازرگانان و ارائه کنندگان خدمات که در طول سالیان متمادی در قالب آزمون و خطا و با تکیه بر تجربیات شخصی و گاهی سنتی، حالا شبکه مدرنی از تولید و توزیع را تشکیل داده اند که نه تنها بخش بزرگی از نیاز کشور را مرتفع می کند بلکه در حوزه صادرات و ارزآوری نیز حرفی برای گفتن دارد.
این درحالی است که براساس سند چشم انداز بیست ساله، ایران می بایست تا سال 1404 در زمینه های مختلف دامی نظیر گوشت قرمز، گوشت سفید، شیلات و بخش های مختلف علوم دامی به خودکفایی کامل برسد و این امر مبین آن است که نیاز غذایی کشور به شدت در گرو توانمندی بخش خصوصی و فعالان این عرصه است.
اگرچه شاید نگرش برخی به حوزه دام، نگاهی سنتی است ولی اطلاعات و آمار منتشر شده از سوی برخی سازمان ها و نهادها نشان می دهد که جامعه دام ایران و فعالان بخش خصوصی این حوزه یکی از فرهیخته ترین و بروزترین زنجیره صنعتی کشور را تشکیل می دهند به طور مثال سازمان نظام دامپزشکی کشور بیش از 35 هزار عضو دارد که از این تعداد حدود 17 هزار نفر دارای دکتری تخصصی دامپزشکی هستند و باید توجه داشته باشیم که بسیاری از دامپزشکان انگیزه‌ای برای عضویت نظام دامپزشکی ندارند و این مبین آن است که به طور تقریبی می توان جامعه پزشکان این عرصه را بیش از 45 هزار نفر تخمین زد.
اما این همه ظرفیت های علمی جامعه دام ایران نیست، این روزها خبرهای بسیاری از دستاورهای نخبگان کشورمان به گوش می رسد که در عرصه بهبود کیفیت دام بزرگ و کوچک فناوری های مختلفی را اختراع و تولید کرده اند که هر یک تحول شگرفی را در این صنعت به جای گذاشته اند به طور نمونه چندی پیش باخبر شدیم که یک دانشجوی حوزه رباتیک توانسته رباتی را طراحی و تولید کند که با وصل کردن آن به پای گاوها می تواند یازده "داده" نظیر بیماری، ضعف، بارداری و حتی میزان تقریبی شیر روزانه را محاسبه و در اختیار دامدار قرار دهد.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران، سرعت پیشرفت و ورود تکنولوژی های مختلف در این عرصه به حدی رسیده است که می بایست صنعت دام ایران را به زودی در زمره صنایع "های تک" قلمداد کرد چرا که سرعت اختراعات، آزمایش ها، تحقیقات و دستاوردهای علمی دیگر به صورت هفتگی و روزانه نیست بلکه لحظه به لحظه شاهد به روزرسانی و خلاقیت های نوین در عرصه دام هستیم.
واقعیت این است که وقتی صحبت از دام به میان می آید اولین چیزی که به ذهن بسیاری می رسد بحث گاوداری، گله داری گوسفند و مرغداری است درحالی که جامعه دام ایران از مزارع پرورش کروکدیل در قشم، پرورش گوزن در یزد، زالوی منطقه خزر، خرگوش و روباه، زنبورداری و تولید عسل اردبیل، اصلاح نژادهای اسب ترکمن و عرب، تربیت سگ های نگهبان، گارد، مواد یاب، زنده یاب و بمب یاب، پرورش بلدرچین و شتر مرغ و حتی تربیت شترهای مبارز برای صادرات به ترکیه تنها بخشی از جامعه میلیونی دام است حالا اگر محیط بانی و حفاظت از جنگل ها، موارد زیست محیطی، نجات حیات وحش و حیوانات در معرض انقراض را نیز به آن اضافه کنید درخواهید یافت که پتانسیل عظیمی در این حوزه وجود دارد که به اندازه وسعتش به آن توجه نشده است.
درواقع فلسفه انتشار این نشریه نیز همین است ما در صدد بررسی موضوعاتی از قبیل وضعیت بازار، ارتباطات تجاري، مدیریت محیط زیست، سرمایه گذاری و اشتغال، سلامت دام ، توسعه محصولات جدید از سوي متخصصان و معرفی کارآفرینان این صنعت است. این نشریه قصد دارد صدای بلندی برای جامعه دام کشور باشد تا با اطلاع رسانی صحیح و نشان دادن ظرفیت ها و پتانسیل های این صنعت، نقشی در توسعه آن ایفا شود.
اگرچه هم اکنون رسانه های مختلفی در این حوزه فعالیت می کنند ولی ما آمده تا با نگاهی نو و تخصصی به بررسی دغدغه های فعالان صنعت دام (کوچک و بزرگ) بپردازیم، آمده ایم تا ظرفیت های پت شاپ ها را به شکل شایسته ای معرفی کنیم، زبان شیلات باشیم، پای درد دل دامداران بنشینیم، آخرین فناوری های روز دنیا در عرصه دام را معرفی کنیم، با کارآفرینان گفت و گو کنیم، دغدغه های وارد کنندگان و صادرکنندگان را به گوش مسئولین برسانیم ، مراکز پزشکی موفق را معرفی کنیم و آخرین نکات پزشکی را از زبان دامپزشکان مطرح کشور بشنویم. این نشریه برخود وظیفه می داند تا زوایای پنهان و ناگفته های صنعت دام را با صدای رسا بیان کند البته این نشریه یک اصل کلی را نیز
بر خود وظیفه می داند و آن صداقت درکلام و امانتداری در انتقال پیام مصاحبه شوندگان خود است.
و حرف آخر اینکه اگر معتقدیم جامعه دام، جزو بنیادی ترین صنایع کشور است و زیربنای صنایع دیگر به حساب می آید و اگر باور داریم که بزرگترین زنجیره شغلی در همین حوزه وجود دارد پس زمان آن رسیده تا از طریق این نشریه تخصصی که توسط گروهی از فعالان همین حوزه اداره می شود همکاری کنید و با ارسال اطلاعات و اخبار خود، گامی موثر در جهت معرفی پتانسیل ها و ظرفیت های آن برداریم.