۱۱ روشی که حیوان خانگی مورد علاقه تان ممکن است شما را بیمار کند.

با توجه به گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها؛ اگرچه دریافت بیماری از حیوانات خانگی، امری نادر می باشد اما شماری از بیماری ها می توانند از حیوانات به مردم منتقل گردند. برای محافظت از خود در برابر چنین بیماری ها، CDC (‌مرکز مبارزه با بیماری در امریکا) توصیه می کند که دست های خود را بعد از تماس با حیوان خانگی یا غذا یا مدفوع آن ها شستشو دهید. CDC می گوید شما همچنین باید مطمئن شوید که حیوان خانگی شما به طور منظم، تحت مراقبت های دامپزشکی بوده که این امر می تواند به آنها کمک کند تا سالم بمانند.

در اینجا 11 بیماری یا پاتوژن وجود دارد که شما می توانید از حیوان خانگی خود به طور بالقوه دریافت کنید

گربه ها می توانند با ویروس های آنفولانزا، از جمله ویروس های آنفولانزای مرغی آلوده شوند. در مورد خطر ابتلا به ویروس های آنفولانزای مرغی از گربه ها، اطلاعات محدودی در دسترس می باشد. با این حال، در موارد نادر، افراد ممکن است آنفولانزا را از گربه بگیرند.

در دسامبر 2016 یک پناهگاه حیوانات خانگی در شهر نیویورک، شیوع آنفلوانزای مرغی (که براساس گونه ی موردنظر، H7N2 نامیده شد) در بین گربه های پناهگاه گزارش شد. CDC گفت: در طول این شیوع، یک فرد پس از مدتی طولانی و بدون محافظت در معرض گربه های بیمار، با ویروس آنفلوانزای H7N2 آلوده شد. این سازمان عنوان کرد که این فرد دارای بیماری نسبتا خفیفی بوده و بهبود یافت.

به طور کلی، خطر ابتلا به آنفلوآنزای Fluffy ( گربه) به نظر می رسد اندک باشد.

هر دومورد سگ و گربه می توانند طاعون را، بیماری قدیمی که توسط باکتری هایی به نام Yersinia pestis ایجاد می شود را بگیرند. CDC می گوید گربه ها نسبت به سگ ها، حساسیت بیشتری به آن دارند. اگر فردی توسط حشره ای آلوده، دچار گزیدگی و یا خراشی گردد، می تواند مبتلا به طاعون گردد. براساس وب سایت آژانس، در برخی موارد، افراد می توانند طاعون را با استنشاق قطرات تنفسی ناشی از حیوان خانگی خود که حاوی باکتری است، دریافت کنند.

با این حال، گرفتن طاعون از گربه ها معمول نیست. براساس یک مطالعه که در سال 2000 در مجله ی بیماری های عفونی بالینی منتشر شد، از سال 1977 تا 1998، 23 نفر از افرادی که در غرب آمریکا زندگی می کردند پس از قرار گیری در معرض گربه های آلوده، مبتلا به طاعون شدند. این مطالعه نشان می دهد که این مقدار، حدود 8 درصد از تقریبا 300 مورد طاعونی است که در آن زمان در ایالات متحده رخ داده است.

حیوانات خانگی همچنین می توانند طاعون را به طور غیرمستقیم به مردم منتقل کنند، زیرا کک های موجود روی بدن آن ها می توانند باکتری ها را در هنگام تغذیه روی حیوانات، برداشته و باکتری ها را از طریق نیش خود به افراد گسترش دهند.

برخی از حیوانات خانگی محبوب می توانند باکتری سالمونلا را به مردم انتقال دهند. CDC می گوید لاک پشت ها خطر ابتلا به سالمونلا را افزایش می دهند.

این نوع باکتری ها به طور طبیعی در لاک پشت ها بوده و مردم می توانند با دست زدن به لاک پشت ها و یا دست زدن به مخازن یا قفس های حیوانی که لاک پشت هادر آن زندگی و حرکت می کنند، بیماری را بگیرند.

از سال 2011 تا 2013، هشت نوع شیوع Salmonella وجود داشته که این امر با کنترل لاک پشت های کوچک (طول کمتر از 4 اینچ) مرتبط بوده و در چندین ایالت باید مدنظر قرار گیرد. CDC گفت که این روش های شیوع در مجموع، 473 نفر را در 41 ایالت، دچار بیماری نموده است. 

CDC گفت: همه ی لاک پشت ها می توانند سالمونلا را حمل کنند، اما مواردی که کمتر از 4 اینچ طول دارند، خطر ابتلا به این باکتری ها را به شدت بالا می برند. به همین دلیل فروش لاک پشت های کوچکتر از 4 اینچ در ایالات متحده از سال 1975 ممنوع شده است.

عفونت سالمونلا سبب بروز بیماری salmonello می شود.

هاری یک بیماری ویروسی مرگباربوده که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد و از طریق نیش حشرات آلوده، گسترش می یابد.

قبل از دهه 1960، بیشتر موارد حیوانی هاری ها در حیوانات اهلی از جمله حیوانات خانگی دیده می شود، که این بر اساس CDC می باشد. CDC می گوید، به دلیل تزریق واکسن های هاری به حیوانات خانگی، سگ های خانگی دیگربه عنوان یک مخزن برای ویروس هاری محسوب نمی گردند. امروزه بیش از 90 درصد از موارد هاری حیوانی، در حیات وحش دیده می شود.

با این حال، CDC همچنان گزارش می دهد که حدود 80 تا 100 سگ و بیش از 300 گربه در هر سال، مبتلا به هاری می شوند. این موارد معمولا در حیوانات خانگی مشاهده گردیده که توسط یک حیوان وحشی و هار، گزیده شده و در برابراین بیماری واکسینه نشده اند. CDC می گوید، معمولا یک تا سه مورد از هاری در افراد، بصورت سالانه در ایالات متحده گزارش شده است. 

مردم می توانند مانع از مبتلا به هاری شدن شده و حیوانات خانگی خود را در برابر بیماری واکسینه کنند. واکسن های هاری، موجود می باشد. 

با توجه به گزارش CDC، هانتا ویروس ها گروهی از ویروس ها بوده که به طور معمول جوندگان را آلوده می کنند. CDC می گوید که جوندگان آلوده می توانند ویروس را در ادرار، ترشحات و بزاق خود ریخته و قطرات کوچکی که حاوی ذرات ویروسی هستند، در صورت ایجاد جنبش و حرکت در لانه ی حیوانات، به هم دیگر برسانند و یکدیگر را آلوده سازند. هنگامی که افراد در هوای آلوده به ویروس نفس می کشند، آن ها به طور معمول آلوده می شوند.

تا همین اواخر، جوندگان خانگی که در ایالات متحده فروخته می شدند، مشخص نمی شد که آیا هانتا ویروس را حمل کنند یا خیر و این ویروس فقط در جوندگان وحشی مشاهده شد. اما در ماه ژانویه سال 2017، هشت نفر در ویسکانسین و ایلینویز آلوده به ویروس سئول شدند که متعلق به خانواده ی هانتا ویروس می باشد، در حالی که آن ها در مراکز پرورش حیوانات موش کار می کردند. همه ی هشت نفر بهبود یافتند. پنج نفر از آن ها هیچ نشانه ای نداشتند؛ آنها به سادگی در هنگام بررسی آلودگی در شرایطی که CDC اولین بار ارزیابی خود را در مورد نمونه های بیمار آغاز می کرد، مثبت اعلام شدند. CDC بعدا پنج مورد انسانی دیگر از ویروس سئول را با این روش شیوع، ارتباط داد و تحقیقات همچنان ادامه دارد.

کمپیلوباکتریوز، بیماری اسهالی ناشی از باکتری کمپیلوباکتربوده که به طور معمول در دستگاه گوارش حیوانات خونگرم مثل جوجه ها زندگی می کند؛ طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی. وقتی که افراد مرغ خام یا نوشیدنی مصرف می کنند، به طور معمول با کمپیلوباکتر آلوده می شوند.

اما کمپیلوباکتر همچنین می تواند گربه ها و سگ ها را آلوده کند و این حیوانات خانگی می توانند باکتری ها را به مردم منتقل کنند. CDC می گوید مالکین ممکن است اگر با مدفوع یک سگ یا گربه ی آلوده تماس داشته باشند، دچار آلودگی گردند، گرچه که حیوانات خانگی که کمپیلوباکتر را حمل می کنند ممکن است علائم بیماری را نشان ندهند. این سازمان می گوید مردم همیشه بایستی اگر با مدفوع حیوانات ارتباط دارند، دستان خود را با صابون شستشو دهند. 

گربه ها میزبان اصلی یک انگل، به نام Toxoplasma gondii می باشند. CDC می گوید که مردم می توانند از طریق تماس با مدفوع گربه که ممکن است هنگام تمیز کردن بستر گربه اتفاق می افتد، با این انگل آلوده شوند. اکثر افراد مبتلا به انگل علائمی از خود نشان نمی دهند. CDC گفت: اما در موارد شدید، انگل می تواند باعث آسیب به مغز، چشم و سایر اعضای بدن شود. عفونت های شدید در افرادی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف کرده اند، بیشتر است، مانند افرادی که برای جلوگیری از سیستم ایمنی بدنشان دارو مصرف می کنند.

توکسوپلاسما گوندی همچنین می تواند در دوران بارداری، از مادر به کودک منتقل شده و در اینصورت درصد کمی از نوزادان آلوده درهنگام تولد، دارای آسیب جدی چشم یا مغز هستند. به همین دلیل، CDC توصیه می کند زنان باردار از تمیز کردن خاک و بستر گربه جلوگیری کنند.

برخی از مطالعات، عفونت با توکسوپلاسما گوندی را به توسعه ی اسکیزوفرنی و نشانه های روانپزشکی مرتبط می کنند، مانند توهم . با این حال، یک مطالعه ی اخیر نشان می دهد که داشتن یک گربه در دوران کودکی، در آینده، خطر ابتلا به علائم روان پریشی را در زندگی، افزایش نمی دهد.

یک باکتری تحت عنوان Capnocytophaga در دهان سگ ها و گربه ها زندگی می کند. در موارد نادر، مردم می توانند از طریق گزش، خراش یا حتی از لیسیدن یک حیوان، از طریق Capnocytophaga آلوده شوند. CDC می گوید: اکثر افرادی که با سگ ها و گربه ها تماس دارند، بیمار نخواهند شد اما افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند.

افرادی که آلوده می شوند می توانند اسهال، تب، استفراغ، سردرد یا درد عضلانی را تجربه کنند. در موارد شدید، عفونت می تواند به سپسیس (گندیدگی) و حتی مرگ منجر شود. طبق گزارش CDC، حدود 30 درصد از افراد مبتلا به این باکتری، می میرند.

حدود 40 درصد از گربه ها در طول زندگی خود، یک نوع از باکتری های Bartonella henselae را در بعضی از نقاط خود حمل می کنند و عفونت ناشی از این باکتری ها در افراد باعث بیماری "خراش گربه" می شود. اگرافراد توسط یک گربه خراش برداشته و یا گزیده شوند و یا چنانچه یک زخم باز در افراد توسط گربه لیسیده شود، افراد می توانند آلوده شوند. بر اساس گزارش CDC، علائم بیماری شامل عفونت در محل زخم، تب، سردرد، کم اشتهایی، ضعف و غدد لنفاوی متورم می باشد. در موارد نادر، این بیماری ممکن است بر مغز، چشم، قلب یا سایر اندام ها تاثیر بگذارد.

برای جلوگیری از عفونت، افراد باید فورا محل گزش و خراش گربه را با صابون و آب جاری شستشو دهند. افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف باید از گربه هایی که کمتر از یک سال سن دارند استفاده نکنند، زیرا بنا به گفته ی CDC ، گربه های جوان احتمال بیشتری وجود دارد که Bartonella henselae را حمل کنند.

Leptospirosis، بیماری ای است که توسط یک باکتری مارپیچی به نام Leptospira شناخته می شود که می تواند حیوانات و افراد را آلوده کند. موارد انسانی لپتوسپیروز در ایالات متحده کمیاب است. با توجه به گزارش CDC، تنها حدود 100 تا 200 مورد لپتوسپيروزيس، بصورت سالانه در ايالات متحده گزارش مي شود.

حیوان خانگی ممكن است با نوشیدن آب آلوده یا تماس با یک حیوان وحشی همچون یك راكون یا سنجابی آلوده شده كه Leptospira را حمل می كند.

طبق گفته CDC افراد درصورت تماس با ادرار یک حیوان آلوده یا محیطی که با ادرار این حیوانات، آلوده شده است، می توانند توسط لپتوسپیرا آلوده شوند . این بدان معنی است که اگر مردم تماس مستقیم یا غیر مستقیم با ادرار حیوان خانگی خود داشته باشند، می توانند لپتوسپیروز را دریافت کنند. به عنوان یک قانون، مردم همیشه باید دست های خود را پس از سروکار با حیوانات خانگی خود و یا هر چیزی که می تواند ادرار حیوان خانگی روی آن قرار گیرد، شست و شو دهند.

این افراد همچنین باید حیوانات خانگی خود را علیه لپتوسپیروز واکسینه کنند، گرچه که آن ها باید آگاه باشند که این واکسن در حفاظت از حیوانات خانگی، علیه بیماری به میزان 100 درصد مؤثر نیست.

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین (MRSA)، نوعی باکتری است که می تواند باعث ایجاد عفونت های پوستی، دستگاه تنفسی و دستگاه ادراری در افراد شود. مطالعات نشان داده اند که مردم می توانند باکتری های MRSA را با حیوانات خانگی خود به اشتراک بگذارند. با توجه به مطالعات انجام شده در سال 2015 در IDWeek، به عنوان یک جلسه متشکل از چندین سازمان متمرکز بر بیماری های عفونی، حیوانات ممکن است باکتری ها را به صاحبان شان منتقل کنند و این در حالی است که حیوانات ممکن است علائمی از آنرا نشان ندهند. محققان می گویند هیچ درمان خاصی برای حیوانات خانگی مبتلا به MRSA وجود ندارد، اما صاحبان آن ها می توانند دست های خود را بطور مرتب بشویند و اینکه جای خواب حیوانات خانگی بجای تختخواب افراد، در جایی مشخص تعبیه گردد.